پلاستيك چيست؟

پلاستيك نوعي پليمر مصنوعي يا ساخت بشر است. از بسياري جهات به رزين هاي طبيعي موجود در درختان و گياهان شبيه است. فرهنگ لغت وبستر پليمرها را چنين تعريف مي كند: هر يك از تركيبات آلي پيچيده و متنوع توليد شده توسط پليمريزاسيون ، قابليت قالب گيري ، اكسترود ، ريختن به اشكال و فيلم هاي مختلف يا كشش به رشته ها و سپس به عنوان الياف نساجي را دارد.

تاريخچه اي كوچك تاريخچهپلاستيك هاي توليدي به بيش از 100 سال پيش برمي گردد. با اين حال ، وقتي پلاستيك ها با مواد ديگر مقايسه مي شوند ، نسبتاً مدرن هستند. استفاده از آنها در طول قرن گذشته جامعه را قادر به پيشرفتهاي عظيم تكنولوژيكي كرده است. اگرچه پلاستيك ها به عنوان يك اختراع مدرن تصور مي شوند ، اما هميشه "پليمرهاي طبيعي" مانند كهربا ، پوسته لاك پشت و شاخ حيوانات وجود داشته است. اين مواد رفتاري كاملاً شبيه پلاستيك هاي توليد شده امروزي دارند و غالباً مشابه روشي هستند كه در حال حاضر پلاستيك هاي توليد شده استفاده مي شوند. به عنوان مثال ، قبل از قرن شانزدهم ، بعضي اوقات از شاخ حيوانات كه هنگام گرم شدن شفاف و زرد كم رنگ مي شوند ، جايگزين شيشه مي شدند.

الكساندر پاركس از اولين پلاستيك ساخته شده توسط بشر در نمايشگاه بين المللي بزرگ 1862 در لندن رونمايي كرد. اين ماده - كه Parkesine ناميده مي شد و اكنون سلولوئيد ناميده مي شود - يك ماده آلي مشتق شده از سلولز بود كه پس از گرم شدن مي توانست قالب گيري شود اما با سرد شدن شكل خود را حفظ كند. پاركس ادعا كرد كه اين ماده جديد مي تواند هر كاري را كه لاستيك قادر به انجام آن است انجام دهد ، با اين حال با قيمت پايين تر. او ماده اي را كشف كرده بود كه مي توانست شفاف باشد و همچنين به هزاران شكل مختلف تراشيده شود.

در سال 1907 ، لئو هندريك باكلند ، شيمي دان ، در حالي كه در تلاش براي توليد يك لاك مصنوعي بود ، به فرمول يك پليمر مصنوعي جديد كه از تار زغال سنگ منشا مي گيرد ، برخورد كرد. وي متعاقباً ماده جديد را "باكلايت" ناميد. باكليت ، پس از تشكيل ، نمي تواند ذوب شود. از Bakelite به دليل خواصي كه دارد به عنوان يك عايق الكتريكي در توليد اجسام با تكنولوژي بالا از جمله دوربين و تلفن استفاده مي شد. همچنين در توليد زيرسيگاري و به عنوان جايگزين يشم ، سنگ مرمر و عنبر استفاده مي شد. تا سال 1909 ، باكلند "پلاستيك" را به عنوان اصطلاحي براي توصيف اين دسته از مواد كاملاً جديد ابداع كرد.

اولين حق ثبت اختراع پلي وينيل كلرايد (PVC) ، ماده اي كه امروزه به طور گسترده اي در سايدينگ وينيل و لوله هاي آب استفاده مي شود ، در سال 1914 ثبت شد. سلفون نيز در اين دوره كشف شد.

پلاستيك ها در واقع بعد از جنگ جهاني اول و با استفاده از نفت ، ماده اي كه فرآوري آن از زغال سنگ در مواد اوليه آسان تر بود ، از بين نرفت. پلاستيك ها در زمان سختي جنگ جهاني اول و دوم به عنوان جايگزين چوب ، شيشه و فلز عمل مي كردند. پس از جنگ جهاني دوم ، پلاستيك هاي جديدتر مانند پلي اورتان ، پلي استر ، سيليكون ، پلي پروپيلن و پلي كربنات در كاربردهاي گسترده به پلي متيل متاكريلات و پلي استايرن و PVC پيوستند. بسياري ديگر به دنبال آن مي آيند و در دهه 1960 ، پلاستيك به دليل ارزان بودن در دسترس همه بود. بنابراين پلاستيك ها "عادي" در نظر گرفته شده بودند - نمادي از جامعه مصرف كننده.

از دهه 1970 ، ما شاهد ظهور پلاستيك هاي "با تكنولوژي پيشرفته" هستيم كه در زمينه هاي سخت افزاري مانند بهداشت و فناوري استفاده مي شود. انواع جديد و اشكال پلاستيك با ويژگي هاي عملكرد جديد يا بهبود يافته همچنان در حال توسعه است.

از كارهاي روزمره گرفته تا غير معمول ترين نيازهاي ما ، پلاستيك ها به طور فزاينده اي ويژگي هاي عملكردي را فراهم مي كنند كه نيازهاي مصرف كننده را در همه سطوح برآورده مي كند. پلاستيك ها در چنين طيف وسيعي از كاربردها مورد استفاده قرار مي گيرند زيرا به طور منحصر به فردي قادر به ارائه خواص مختلفي هستند كه مزاياي مصرف كننده را از نظر مواد ديگر فراتر نمي برد. آنها همچنين از اين نظر منحصر به فرد هستند كه ممكن است خصوصيات آنها براي هر يك از كاربردهاي استفاده نهايي شخصي سازي شود.

مواد اوليه

پليمريزاسيون

روغن و گاز طبيعي عمده ترين مواد اوليه براي توليد پلاستيك هستند. فرآيند توليد پلاستيك اغلب با تصفيه اجزاي نفت خام يا گاز طبيعي در "فرآيند ترك خوردگي" آغاز مي شود. اين فرآيند منجر به تبديل اين اجزا به مونومرهاي هيدروكربن مانند اتيلن و پروپيلن مي شود. فرآوري بيشتر منجر به طيف وسيعي از مونومرها مانند استايرن ، وينيل كلريد ، اتيلن گليكول ، ترفتاليك اسيد و بسياري ديگر مي شود. سپس اين مونومرها از نظر شيميايي به زنجيرهايي موسوم به پليمرها پيوند مي خورند. تركيبات مختلف مونومرها باعث توليد پلاستيك با طيف گسترده اي از خصوصيات و ويژگي ها مي شوند.

پلاستيك هابسياري از پلاستيك هاي معمول از مونومرهاي هيدروكربن ساخته مي شوند. اين پلاستيك ها با اتصال بسياري از مونومرها به يكديگر به زنجيرهاي بلند براي تشكيل ستون فقرات پليمري ساخته مي شوند. پلي اتيلن ، پلي پروپيلن و پلي استايرن متداول ترين نمونه هاي اين موارد هستند. در زير نمودار پلي اتيلن ، ساده ترين ساختار پلاستيكي آورده شده است.

حتي اگر تركيب اصلي بسياري از پلاستيك ها كربن و هيدروژن است ، عناصر ديگري نيز مي توانند در اين امر دخيل باشند. اكسيژن ، كلر ، فلوئور و ازت نيز در تركيبات مولكولي بسياري از پلاستيك ها يافت مي شود. پلي وينيل كلرايد (PVC) حاوي كلر است. نايلون حاوي نيتروژن است. تفلون حاوي فلورين است. پلي استر و پلي كربنات حاوي اكسيژن هستند.

مشخصات پلاستيكپلاستيك ها به دو گروه مجزا تقسيم مي شوند: ترموپلاستيك و ترموست. اكثر پلاستيك ها از نوع ترموپلاستيك هستند ، بدين معني كه به محض تشكيل پلاستيك مي توان آن را دائماً گرم و اصلاح كرد. سلولوئيد يك گرمانرم است. اين ويژگي امكان پردازش آسان و بازيافت را تسهيل مي كند. گروه ديگر ، يعني دماسنج ها ، قابل استفاده مجدد نيستند. پس از تشكيل اين پلاستيك ها ، دوباره گرم شدن باعث تجزيه مواد به جاي ذوب شدن مي شود. باكليت ، پلي فنل فرمالدئيد ، يك حرارت است.

هر پلاستيك داراي خصوصيات بسيار متمايز است ، اما اكثر پلاستيك ها داراي مشخصات عمومي زير هستند.

1. پلاستيك ها مي توانند در برابر مواد شيميايي بسيار مقاوم باشند. تمام مايعات تميزكننده در منزل خود را كه در پلاستيك بسته بندي شده اند ، در نظر بگيريد. برچسب هاي هشدار دهنده كه توصيف مي كنند وقتي ماده شيميايي با پوست يا چشم تماس پيدا مي كند يا بلعيده مي شود ، بر مقاومت شيميايي اين مواد تأكيد مي كند. در حالي كه حلال ها به راحتي برخي پلاستيك ها را حل مي كنند ، پلاستيك هاي ديگر بسته هاي ايمن و نشكن براي حلال هاي تهاجمي را فراهم مي كنند.
2. پلاستيك ها مي توانند عايق حرارتي و عايق الكتريكي باشند. قدم زدن در خانه شما اين مفهوم را تقويت مي كند. تمام وسايل برقي ، سيمها ، پريزها و سيم كشي هاي ساخته شده يا پوشيده شده از پلاستيك را در نظر بگيريد. مقاومت حرارتي در آشپزخانه با دستگيره هاي قابلمه پلاستيكي و قابلمه ، دستگيره هاي قابلمه قهوه ، هسته كف يخچال و فريزرها ، ليوان هاي عايق بندي شده ، كولرها و ظروف مايكروويو مشهود است. لباس زير حرارتي كه بسياري از اسكي بازان مي پوشند از پلي پروپيلن ساخته شده و فيبر پر كردن در بسياري از كت هاي زمستاني اكريليك يا پلي استر است.
3. به طور كلي ، وزن پلاستيك ها بسيار سبك است و درجات مختلف استحكام دارند. طيف وسيعي از كاربردها را از اسباب بازي گرفته تا ساختار قاب ايستگاه هاي فضايي يا الياف نايلون ظريف جوراب شلواري گرفته تا Kevlar® را در نظر بگيريد ، كه در جليقه هاي ضد گلوله استفاده مي شود. برخي از پليمرها در آب شناور مي شوند در حالي كه برخي ديگر غرق مي شوند. اما ، در مقايسه با تراكم سنگ ، بتن ، فولاد ، مس يا آلومينيوم ، همه پلاستيك ها مواد سبك هستند.
4. پلاستيك ها مي توانند به روش هاي مختلف براي توليد الياف نازك يا قطعات بسيار پيچيده پردازش شوند. پلاستيك ها را مي توان در بطري ها يا اجزاي اتومبيل مانند داشبورد و گلگيرها قالب كرد. برخي از پلاستيك ها كشش دارند و بسيار انعطاف پذير هستند. پلاستيك هاي ديگر مانند پلي اتيلن ، پلي استايرن (پلي استايرن) و پلي اورتان را مي توان كف كرد. پلاستيك ها را مي توان به صورت طبل درآورده يا با حلال ها مخلوط كرده و به چسب يا رنگ تبديل كرد. الاستومرها و برخي پلاستيك ها كشش دارند و بسيار انعطاف پذير هستند.
5. پليمرها موادي هستند كه طيف ظاهري و نامحدودي از مشخصات و رنگها را دارند. پليمرها داراي خواص ذاتي بسياري هستند كه مي توانند توسط طيف وسيعي از مواد افزودني بيشتر شده و كاربردها و كاربردهاي آنها را گسترش دهند. از پليمرها مي توان الياف پنبه ، ابريشم و پشم را تقليد كرد. ظروف چيني و مرمر؛ و آلومينيوم و روي. پليمرها همچنين مي توانند محصولي ممكن را توليد كنند كه به راحتي از دنياي طبيعي حاصل نشود ، مانند ورق هاي شفاف ، تخته عايق كف و فيلم هاي انعطاف پذير. پلاستيك ها ممكن است براي توليد انواع مختلفي از محصولات با كاربرد در بسياري از بازارهاي بزرگ ، قالب يا شكل گرفته باشند.
6. پليمرها معمولاً از نفت ساخته مي شوند ، اما نه هميشه. بسياري از پليمرها از واحدهاي تكراري حاصل از گاز طبيعي يا ذغال سنگ يا نفت خام ساخته شده اند. اما واحدهاي تكراري بلوك هاي ساختماني گاهي مي توانند از مواد تجديد پذير مانند اسيد پلي لاكتيك از ذرت يا سلولزهاي حاصل از پرزهاي پنبه اي ساخته شوند. برخي از پلاستيك ها هميشه از مواد تجديد پذير مانند استات سلولزي كه براي دسته هاي پيچ گوشتي و روبان هديه استفاده مي شود ساخته شده اند. هنگامي كه مي توان بلوك هاي ساختماني را از لحاظ اقتصادي از مواد تجديد پذير از سوخت هاي فسيلي تهيه كرد ، پلاستيك هاي قديمي مواد اوليه جديد پيدا مي كنند يا پلاستيك هاي جديد معرفي مي شوند.

فرايندهاي توليد

مواد افزودني

بسياري از پلاستيك ها به دليل پردازش در محصولات نهايي با مواد افزودني مخلوط مي شوند. اين مواد افزودني در پلاستيك ها گنجانده مي شوند تا خصوصيات مكانيكي ، فيزيكي يا شيميايي اساسي آنها را تغيير داده و بهبود ببخشند. مواد افزودني براي محافظت از پلاستيك در برابر اثرات تخريب نور ، گرما يا باكتري استفاده مي شود. براي تغيير چنين خصوصيات پلاستيكي ، مانند جريان ذوب ؛ براي ارائه رنگ براي ايجاد ساختار كف براي تأخير در شعله و براي ارائه ويژگي هاي خاص مانند بهبود سطح سطح يا كاهش تاك / اصطكاك.

نرم كننده ها موادي هستند كه براي افزايش انعطاف پذيري و كارايي در پلاستيك هاي خاص گنجانده شده اند. نرم كننده ها در بسياري از بسته بندي هاي فيلم پلاستيكي و در لوله هاي پلاستيكي انعطاف پذير يافت مي شوند كه هر دو معمولاً در بسته بندي يا فرآوري مواد غذايي استفاده مي شوند. كليه پلاستيك هاي مورد استفاده در تماس با مواد غذايي ، از جمله مواد افزودني و نرم كننده ها ، توسط سازمان غذا و داروي آمريكا (FDA) تنظيم مي شوند تا از ايمن بودن اين مواد اطمينان حاصل كنند.

روشهاي فرآوريچندين روش پردازش مختلف براي توليد محصولات پلاستيكي وجود دارد. در زير چهار روش اصلي وجود دارد كه در آن پلاستيك ها فرآوري مي شوند تا محصولي كه مصرف كنندگان از آن استفاده مي كنند ، مانند فيلم پلاستيكي ، بطري ها ، كيسه ها و ساير ظروف.

1. اكستروژن - گلوله ها يا گرانول هاي پلاستيكي ابتدا در يك قيف بارگيري مي شوند ، سپس در يك اكسترودر ، كه يك محفظه گرم شده طولاني است ، تغذيه مي شوند و از طريق آن با عملكرد يك پيچ مداوم چرخان حركت مي كنند. پلاستيك توسط تركيبي از حرارت حاصل از كار مكانيكي و توسط فلز داغ طرفين ذوب مي شود. در انتهاي اكسترودر ، پلاستيك مذاب از طريق يك دهانه كوچك به بيرون مجبور مي شود يا مي ميرد تا محصول نهايي شكل بگيرد. با خارج شدن محصول پلاستيكي از قالب ، توسط هوا يا آب خنك مي شود. فيلم ها و كيسه هاي پلاستيكي با پردازش اكستروژن ساخته مي شوند.
2. تزريق molding- قالب تزريق، گلوله هاي پلاستيكي و يا گرانول از يك قيف به يك محفظه گرم تغذيه مي كند. يك پيچ اكستروژن پلاستيك را از طريق محفظه گرم كننده ، جايي كه مواد نرم شده و به حالت سيال در مي آيد ، هل مي دهد. باز هم ، كار مكانيكي و ديوارهاي جانبي داغ پلاستيك را ذوب مي كنند. در انتهاي اين محفظه ، رزين با فشار زياد وارد قالب سرد و بسته مي شود. هنگامي كه پلاستيك به حالت جامد خنك شد ، قالب باز مي شود و قسمت تمام شده خارج مي شود. از اين فرآيند براي توليد محصولاتي مانند وان كره ، ظروف ماست ، درب و اتصالات استفاده مي شود.
3. قالب گيري ضربه -قالب گيري دمشي فرايندي است كه همراه با قالب گيري اكستروژن يا تزريق استفاده مي شود. در يك فرم ، قالب گيري با اكستروژن ، قالب يك لوله نيمه ذوب مداوم از مواد ترموپلاستيك را تشكيل مي دهد. يك قالب سرد شده در اطراف لوله بست مي شود و سپس هواي فشرده شده درون لوله دميده مي شود تا لوله را با داخل قالب مطابقت داده و لوله كشيده شده را جامد كند. به طور كلي ، هدف توليد ذوب يكنواخت ، شكل دادن آن به لوله اي با سطح مقطع مورد نظر و دميدن آن به شكل دقيق محصول است. اين فرآيند براي توليد محصولات پلاستيكي توخالي مورد استفاده قرار مي گيرد و مزيت اصلي آن توانايي توليد اشكال توخالي بدون نياز به اتصال دو يا چند قسمت قالب تزريق جداگانه است. از اين روش براي ساخت مواردي مانند طبل تجاري و بطري شير استفاده مي شود. روش ديگر قالب گيري بادي ، تزريق قالب مياني به نام پريفرم و سپس گرم كردن پريفرم و دميدن پلاستيك نرم شده با حرارت به فرم نهايي در قالب سرد است. اين فرآيند توليد بطري هاي نوشابه گازدار است.
4. چرخش Molding- قالب ريزي و سازه هاي دوراني متشكل از يك قالب بسته بر روي يك ماشين با قابليت چرخش در دو محور نصب شده به طور همزمان. گرانولهاي پلاستيكي در قالب قرار مي گيرند ، سپس آن را در كوره گرم مي كنند تا پلاستيك ذوب شود. چرخش در اطراف هر دو محور پلاستيك مذاب را به يك پوشش يكنواخت در داخل قالب تقسيم مي كند تا قسمت با خنك شدن تنظيم شود. از اين فرآيند براي توليد محصولات توخالي ، به عنوان مثال اسباب بازي هاي بزرگ يا كاياك استفاده مي شود.

كالاهاي با دوام در مقابل غير بادوامهمه انواع محصولات پلاستيكي در داخل صنعت پلاستيك به عنوان هر يك از دوام يا خوب پلاستيكي غير بادوام است. اين طبقه بندي ها براي اشاره به عمر مورد انتظار يك محصول استفاده مي شود.

از محصولات با عمر مفيد سه سال يا بيشتر به عنوان ماندگار ياد مي شود. آنها شامل لوازم خانگي ، مبلمان ، وسايل الكترونيكي مصرفي ، اتومبيل و مصالح ساختماني و ساختماني هستند.

به طور كلي از محصولاتي با عمر مفيد كمتر از سه سال به عنوان غير ماندگار ياد مي شود. برنامه هاي معمول شامل بسته بندي ، كيسه هاي زباله ، ليوان ، ظروف غذا ، وسايل ورزشي و تفريحي ، اسباب بازي ها ، وسايل پزشكي و پوشك هاي يكبار مصرف است.

 مطالب پیشنهادی:

7 پلاستيك عمده

PETE

پلي اتيلن ترفتالات (PET يا PETE) شفاف ، مقاوم و داراي خواص سد كننده گاز و رطوبت مناسب است كه آن را براي كاربردهاي نوشيدني هاي گازدار و ساير ظروف غذا ايده آل مي كند. اين واقعيت كه از درجه حرارت استفاده بالايي برخوردار است ، باعث مي شود بتوان آن را در برنامه هايي مانند سيني هاي غذايي از قبل آماده شده با حرارت استفاده كرد. مقاومت در برابر حرارت و شفافيت مايكروويو آن را به يك فيلم حرارتي ايده آل تبديل مي كند. همچنين اين برنامه كاربردهاي مختلف متنوعي مانند الياف براي لباس و فرش ، بطري ، ظروف غذا ، تسمه و پلاستيك مهندسي براي قطعات دقيق ساخته شده را پيدا مي كند.

HDPE

از پلي اتيلن با چگالي بالا (HDPE) براي بسياري از كاربردهاي بسته بندي استفاده مي شود زيرا ويژگي هاي عالي مانع رطوبت و مقاومت شيميايي را فراهم مي كند. با اين حال ، HDPE ، مانند همه انواع پلي اتيلن ، به آن دسته از برنامه هاي بسته بندي مواد غذايي محدود مي شود كه نيازي به مانع اكسيژن يا CO2 ندارند. در فرم فيلم ، HDPE در بسته هاي غذايي ميان وعده و آسترهاي جعبه غلات استفاده مي شود. به صورت بطري قالب دار دميده ، براي بطري هاي شير و نوشابه غير گازدار. و به صورت وان تزريق شده ، براي بسته بندي مارگارين ، مواد افزودني و مواد غذايي شيرين. از آنجا كه HDPE مقاومت شيميايي خوبي دارد ، براي بسته بندي بسياري از مواد خانگي و همچنين مواد شيميايي صنعتي مانند شوينده ها ، سفيد كننده ها و اسيدها مورد استفاده قرار مي گيرد. استفاده عمومي از HDPE شامل موارد نوشيدني قالب تزريقي ، سيني نان و همچنين فيلم كيسه هاي مواد غذايي و بطري هاي نوشيدني و مواد شيميايي خانگي است.

پلي

وينيل كلرايد پي وي سي (PVC) داراي شفافيت عالي ، مقاومت شيميايي ، پايداري طولاني مدت ، قابليت بادوام در هوا و ويژگي هاي الكتريكي پايدار است. محصولات وينيل را مي توان به طور گسترده به مواد سفت و سخت و انعطاف پذير تقسيم كرد. كاربردهاي سخت در بازارهاي ساختماني متمركز شده است كه شامل لوله و اتصالات ، سايدينگ ، كف سخت و پنجره ها است. موفقيت PVC در لوله و اتصالات را مي توان ناشي از مقاومت آن در برابر بيشتر مواد شيميايي ، عدم نفوذ در برابر حمله باكتريها يا ميكروارگانيسم ها ، مقاومت در برابر خوردگي و مقاومت آن دانست. از وينيل انعطاف پذير در غلاف سيم و كابل ، عايق بندي ، فيلم و ورق ، پوشش كف قابل انعطاف ، محصولات چرمي مصنوعي ، پوشش ها ، كيسه هاي خون و لوله هاي پزشكي استفاده مي شود.

LDPE

پلي اتيلن با چگالي كم (LDPE) به دليل سختي ، انعطاف پذيري و شفافيت بيشتر در كاربردهاي فيلم استفاده مي شود. LDPE داراي نقطه ذوب كم است و باعث محبوبيت آن در كاربردهايي مي شود كه آب بندي گرما لازم است. به طور معمول ، LDPE براي توليد فيلم هاي انعطاف پذير مانند آنهايي كه براي كيسه هاي لباس خشك خشك و توليد كيسه استفاده مي شود ، استفاده مي شود. LDPE همچنين براي ساخت برخي از درب ها و بطري هاي انعطاف پذير استفاده مي شود ، و به دليل ويژگي هاي الكتريكي پايدار و ويژگي هاي پردازش ، در برنامه هاي سيم و كابل كاربرد گسترده اي دارد.

PP

پلي پروپيلن (PP) مقاومت شيميايي بسيار خوبي دارد و معمولاً در بسته بندي استفاده مي شود. داراي نقطه ذوب بالا ، و آن را براي مايعات پر از گرم ايده آل مي كند. پلي پروپيلن در همه موارد از بسته بندي انعطاف پذير و سفت و سخت گرفته تا الياف پارچه ها و فرش ها و قطعات بزرگ قالب ريزي شده براي محصولات خودرويي و مصرفي يافت مي شود. مانند ساير پلاستيك ها ، پلي پروپيلن در برابر آب و محلول هاي نمكي و اسيدي كه براي فلزات مخرب هستند مقاومت بسيار خوبي دارد. كاربردهاي معمول آن شامل بطري هاي كچاپ ، ظروف ماست ، بطري هاي دارويي ، بطري هاي شربت پنكيك و پوسته باتري خودرو است.

PS

پلي استايرن (PS) يك پلاستيك همه كاره است كه مي تواند سفت و محكم باشد يا كف كند. پلي استايرن با كاربرد عمومي شفاف ، سخت و شكننده است. وضوح آن باعث مي شود در مواقعي كه شفافيت مهم است مانند در بسته بندي هاي پزشكي و مواد غذايي ، در وسايل آزمايشگاهي و در برخي مصارف الكترونيكي از آن استفاده شود. پلي استايرن منبسط شونده (EPS) معمولاً درون ورقه اي براي ترموفرمينگ در سيني هاي گوشت ، ماهي و پنيرها و در ظروف مانند جعبه هاي تخم مرغ اكسترود مي شود. EPS همچنين مستقيماً به شكل فنجان و وان مخصوص غذاهاي خشك مانند سوپ هاي كم آب در مي آيد. ورق هاي كف دار و وان هاي قالب دار به دليل سبك بودن ، سفتي و عايق حرارتي عالي در رستوران هاي خارج از منزل بسيار مورد استفاده قرار مي گيرند.

پلاستيك هاي ديگر پلاستيكهاي بسياري وجود دارد كه فراتر از معمول ترين مواردي كه در بالا توضيح داده شد ، به عنوان مثال نايلون ، كوپليمرهاي ABS ، پلي اورتان ها و پلي متيل متاكريلات.

پلاستيك استفاده مي كند

خواه از اين موضوع آگاهي داشته باشيد و نه ، پلاستيك نقش مهمي در زندگي شما دارد. تطبيق پذيري پلاستيك ها باعث مي شود كه از آنها در قطعات خودرو گرفته تا قطعات عروسك ها ، از بطري هاي نوشابه تا يخچال هايي كه در آنها نگهداري مي شود ، استفاده شود. راحت تر و بهتر بنابراين چگونه است كه از پلاستيك ها اين همه استفاده گسترده شده است؟ چگونه پلاستيك ها به مواد انتخابي براي بسياري از كاربردهاي متنوع تبديل شدند؟

پاسخ ساده اين است كه پلاستيك ها با هزينه هاي اقتصادي مي توانند چيزهايي را كه مصرف كنندگان مي خواهند و نياز دارند فراهم كنند. پلاستيك ها قابليت منحصر به فردي دارند كه مي توانند براي تأمين نيازهاي عملكردي بسيار خاص براي مصرف كنندگان ساخته شوند. بنابراين شايد يك سوال ديگر وجود داشته باشد كه مرتبط باشد: من چه مي خواهم؟ صرف نظر از نحوه پاسخ شما به اين سوال ، پلاستيك ها احتمالاً مي توانند نيازهاي شما را برآورده كنند.

اگر محصولي از پلاستيك ساخته شده باشد ، يك دليل وجود دارد. و اين احتمال وجود دارد كه دليل اين امر همه كمك به شما ، مصرف كننده ، در دستيابي به خواسته هاي شماست: سلامتي. ايمني كارايي. و ارزش پلاستيك ها اين كار را ممكن مي كنند .

خريد

فقط تغييراتي را كه طي سالهاي اخير در فروشگاه مواد غذايي مشاهده كرده ايم در نظر بگيريد: بسته بندي پلاستيكي به گوشت تازه كمك مي كند در حالي كه از گوشت انگشتان شما جلوگيري مي كند. بطري هاي پلاستيكي به اين معني است كه شما در واقع مي توانيد يك بطري آب به اندازه اقتصادي بلند كنيد و اگر به طور تصادفي آن بطري را بيندازيد ، در برابر خرد شدن مقاومت دارد. در هر حالت ، پلاستيك ها به سهولت ، سلامت و امنيت زندگي شما كمك مي كنند.

سبد خريد در مقابل

پلاستيك هاي بدن پانل مقاوم در برابر دندانه نيز به شما كمك مي كند حداكثر ارزش را از برخي از اجناس بزرگ بليط خريداري كنيد. پلاستيك ها به ساخت تلفن ها و رايانه هاي قابل حمل كمك مي كنند كه واقعاً قابل حمل هستند. آنها به لوازم اصلي كمك مي كنند - مانند يخچال و فريزرها يا ماشين هاي ظرفشويي - در برابر خوردگي مقاومت مي كنند ، ماندگاري بيشتري دارند و كارآمدتر كار مي كنند. گلگيرهاي پلاستيكي اتومبيل و پانل هاي بدنه در برابر ضايعات مقاومت مي كنند ، بنابراين مي توانيد با اطمينان به پاركينگ فروشگاه مواد غذايي برويد.

بسته بندي بسته بندي

مدرن - مانند كيسه هاي پلاستيكي و بسته بندي شده با حرارت - به تازه و عاري از آلودگي مواد غذايي كمك مي كند. اين بدان معناست كه منابعي كه براي توليد آن غذا صرف شده هدر نمي رود. همين كه غذا را به خانه برسانيد ، همين است: بسته بندي هاي پلاستيكي و ظروف قابل تعمير مجدد از باقي مانده هاي شما محافظت مي كنند - اين باعث ناراحتي بچه هاي همه جا شده است. در حقيقت ، كارشناسان بسته بندي تخمين زده اند كه هر پوند بسته بندي پلاستيكي مي تواند ضايعات مواد غذايي را تا 1.7 پوند كاهش دهد.

پلاستيك ها همچنين مي توانند با بسته بندي كمتر كالاي بيشتري را به خانه بياورند. به عنوان مثال ، فقط 2 پوند پلاستيك مي تواند 1300 اونس - تقريبا 10 گالن - از يك نوشيدني مانند آب ، نوشابه يا آب را تحويل دهد. براي آوردن همان مقدار محصول ، 8 پوند فولاد يا بيش از 40 پوند شيشه ، به 3 پوند آلومينيوم نياز داريد. نه تنها كيسه هاي پلاستيكي نسبت به كيسه هاي كاغذي به انرژي كل كمتري نياز دارند ، بلكه در حمل و نقل نيز سوخت را حفظ مي كنند. حمل هفت كاميون به همان تعداد كيسه كاغذي كه در يك كاميون كيسه هاي پلاستيكي جا دارد ، زمان مي برد. پلاستيك ها بسته بندي را كارآمدتر مي كنند ، كه در نهايت باعث صرفه جويي در منابع مي شود.

مهندسان پلاستيك سبك وزن هميشه در تلاشند تا كارهاي كمتري را با مواد كمتري انجام دهند. از سال 1977 ، بطري نوشابه پلاستيكي 2 ليتري امروز از 68 گرم به 47 گرم رسيده است كه 31 درصد كاهش در هر بطري را نشان مي دهد. اين صرفه جويي بيش از 180 ميليون پوند بسته بندي در سال 2006 فقط براي بطري هاي نوشابه 2 ليتري بود. كوزه شير پلاستيكي 1 گالني نيز با كاهش 30 درصدي كمتر از 20 سال قبل روبرو شده است.

انجام بيشتر با كار كمتر به روش ديگري به صرفه جويي در منابع كمك مي كند. اين به صرفه جويي در انرژي كمك مي كند. در واقع پلاستيك ها مي توانند نقش بسزايي در صرفه جويي در انرژي داشته باشند. فقط به تصميمي كه از شما خواسته شده در صندوق فروشگاه مواد غذايي بگيريد ، نگاه كنيد: "كاغذ يا پلاستيك؟" توليد كيسه هاي پلاستيكي گاز گلخانه اي كمتري توليد مي كند و آب شيرين كمتري نسبت به توليد كيسه هاي كاغذي مصرف مي كند. نه تنها كيسه هاي پلاستيكي نسبت به كيسه هاي كاغذي به كل توليد انرژي كمتري نياز دارند ، بلكه سوخت را در حمل و نقل نيز ذخيره مي كنند. حمل هفت كاميون به همان تعداد كيسه كاغذي كه در يك كاميون كيسه هاي پلاستيكي جا دارد ، زمان مي برد.

پلاستيك در ساخت و ساز در منزل

پلاستيك همچنين به صرفه جويي در انرژي در خانه كمك مي كند. سايدينگ و پنجره هاي وينيل به كاهش مصرف انرژي و كاهش قبوض گرمايشي و سرمايشي كمك مي كنند. علاوه بر اين ، وزارت انرژي ايالات متحده تخمين مي زند كه استفاده از عايق كف پلاستيكي در خانه ها و ساختمانها هر ساله مي تواند بيش از 60 ميليون بشكه نفت نسبت به ساير عايق ها صرفه جويي كند.

در لوازم خانگي مانند يخچال و كولر نيز همين اصول وجود دارد. قطعات پلاستيكي و عايق از اوايل دهه 1970 به 30 تا 50 درصد بهره وري انرژي آنها كمك كرده است. باز هم مي گويم ، اين صرفه جويي در انرژي به شما كمك مي كند قبض هاي گرمايشي و سرمايشي را كاهش دهيد. و لوازم خانگي ساكت تر از طراحي هاي قبلي هستند كه از مواد ديگر استفاده مي كردند.

پايان زندگي

بازيافت مكانيكي بازيافت

بسته هاي پلاستيكي پس از مصرف در اوايل دهه 1980 و در نتيجه برنامه هاي رسوب بطري در سطح دولت ، كه يك توليد ثابت بطري هاي PETE برگشتي را توليد مي كند ، آغاز شد. با اضافه شدن بازيافت كوزه شير HDPE در اواخر دهه 1980 ، بازيافت پلاستيك به طور پيوسته اما نسبت به مواد بسته بندي رقيب رشد كرده است.

تقريباً 60 درصد جمعيت ايالات متحده - حدود 148 ميليون نفر - به برنامه بازيافت پلاستيك دسترسي دارند. دو شكل معمول جمع آوري عبارتند از: جمع آوري حاشيه - در جايي كه مصرف كنندگان پلاستيك هاي تعيين شده را در سطل مخصوصي قرار مي دهند تا توسط يك شركت حمل و نقل دولتي يا خصوصي حمل شود (تقريباً 8550 جامعه در بازيافت حاشيه شهر شركت مي كنند) و مراكز تخليه - جايي كه مصرف كنندگان از آنجا استفاده مي كنند قابل بازيافت در يك مركز واقع در مركز (12،000). بيشتر برنامه هاي حاشيه اي بيش از يك نوع رزين پلاستيكي جمع مي كنند. معمولا هم PETE و هم HDPE. پس از جمع آوري ، پلاستيك ها به يك مركز بازيابي مواد (MRF) يا كنترل كننده براي مرتب سازي در جريانهاي تك رزيني تحويل داده مي شوند تا ارزش محصول افزايش يابد. سپس پلاستيك هاي طبقه بندي شده براي كاهش هزينه هاي حمل و نقل مجدد ، جريمه مي شوند.

احياي مرحله مرحله بعدي است كه پلاستيك ها را به صورت پوسته ريزي خرد مي كنند ، شسته مي شوند تا آلودگي ها از بين برود و براي توليد محصولات جديد مانند بطري ، ظروف ، لباس ، فرش ، الوار پلاستيكي و غيره به كاربران نهايي فروخته مي شود. تعداد شركت هايي كه پس از پلاستيك هاي مصرفي امروز بيش از پنج برابر بيشتر از سال 1986 است و از 310 شركت به 1،677 در سال 1999 رسيده است. تعداد استفاده نهايي براي پلاستيك هاي بازيافتي همچنان در حال رشد است. دولت فدرال و ايالت و همچنين بسياري از شركت هاي بزرگ اكنون از طريق خريد سياست هاي ترجيحي از رشد بازار حمايت مي كنند.

در اوايل دهه 1990 ، نگراني در مورد كاهش درك ظرفيت دفن زباله باعث تشديد تلاش قانونگذاران براي استفاده از مواد بازيافتي شد. اختيارات به عنوان ابزاري براي گسترش بازارها مي تواند نگران كننده باشد. ممكن است در رسيدگي به خصوصيات بهداشتي ، ايمني و عملكردي ممكن نباشد. دستورات تصميمات اقتصادي را مخدوش مي كند و مي تواند منجر به نتايج مالي بهينه شود. علاوه بر اين ، آنها قادر نيستند مزاياي چرخه زندگي گزينه هاي جايگزين براي محيط زيست ، مانند استفاده كارآمد از انرژي و منابع طبيعي را تأييد كنند.

بازيافت مواد اوليه

پيروليز شامل گرم شدن پلاستيك ها در غياب يا عدم وجود اكسيژن براي تجزيه زنجيره هاي طولاني پليمر به مولكول هاي كوچك است. در شرايط ملايم ، پلي الفين ها مي توانند روغني مانند روغن توليد كنند. شرايط خاص مي تواند باعث توليد مونومرهايي مانند اتيلن و پروپيلن شود. برخي از فرآيندهاي گازدهي باعث ايجاد سينگاس مي شود (به مخلوط هيدروژن و مونوكسيدكربن گاز سنتز يا سينگاس گفته مي شود). در مقايسه با تجزيه در اثر حرارت ، احتراق يك فرآيند اكسيداتيو است كه گرما ، دي اكسيد كربن و آب توليد مي كند.

بازيافت شيميايي يك مورد خاص است كه در آن پليمرهاي چگالشي مانند PET يا نايلون واكنش شيميايي داده و مواد اوليه را تشكيل مي دهند.

كاهشمنبع كاهش منبع به عنوان يك گزينه مهم براي حفظ منابع و مديريت پسماند جامد ، مورد توجه بيشتري قرار گرفته است. كاهش منبع كه غالباً "پيشگيري از زباله" ناميده مي شود به عنوان "فعاليتهايي براي كاهش مقدار مواد موجود در محصولات و بسته بندي قبل از ورود اين مواد به سيستم مديريت پسماند جامد شهري" تعريف مي شود.

فعاليت هاي كاهش منبع باعث كاهش مصرف منابع در مرحله توليد مي شوند. به طور كلي ، فعاليت هاي كاهش منبع عبارتند از:

• طراحي مجدد محصولات يا بسته ها به منظور كاهش مقدار مواد استفاده شده ، با جايگزيني مواد سبك تر به جاي مواد سنگين تر يا طولاني شدن عمر محصولات براي به تعويق انداختن دفع.
• استفاده از بسته بندي كه ميزان آسيب يا فساد محصول را كاهش مي دهد.
• كاهش مقادير محصولات يا بسته هاي استفاده شده از طريق اصلاح روش هاي فعلي توسط پردازنده ها و مصرف كنندگان.
• استفاده مجدد از محصولات يا بسته هاي توليد شده قبلي.
• مديريت پسماندهاي آلي غير فرآورده (مواد زائد غذايي ، اصلاح حياط) از طريق كمپوست حياط خانه يا ساير گزينه هاي موجود در محل براي دفع.